Record Store Day 2023
W pierwotnym założeniu miałem pisać coś niecoś przy okazji każdego Record Store Day, ale natłok obowiązków sprawił, że zaniedbałem nieco ten temat. Pamiętając jednak o swoich postanowieniach wracam do omawiania wybranych wydawnictw przygotowanych z okazji tej imprezy. Myślę, że każdy czytelnik moich tekstów wie czym jest RSD, ale na wszelki wypadek przypomnę w kilku zdaniach, że rządni jak największego zysku wydawcy winyli, korzystając z renesansu tego nośnika, postanowili wypuszczać niektóre tytuły pod egidą „dnia sklepów płytowych”. W ten sposób łatwiej wcisnąć niezbyt zorientowanym zbieraczom mało interesujące tytuły (warte w oryginale grosze), mamiąc ich wyimaginowaną wyjątkowością i ograniczonym nakładem, tych (przeważnie) bardzo przeciętnych pozycji. Jednak gwoli uczciwości muszę zaznaczyć, że przy tej okazji ukazało się też sporo naprawdę interesujących płyt z niepublikowanym, bądź też bardzo trudno dostępnym na czarnych krążkach materiałem. I właśnie kilka takich pozycji przygotowanych na tegoroczny RDS chciałbym pokrótce przedstawić. Jak zwykle – do znudzenia – podkreślam, że jest to tylko mój subiektywny wybór i każdy ma prawo mieć na ten temat inne zdanie.
Ponieważ (do czego regularnie się przyznaję) bardzo lubię wczesnego Eltona Johna z radością przeczytałem informację, że jego klasyczny album – Don’t Shoot Me, I’m Only The Piano Player, zostanie wypuszczony w dwupłytowej wersji – z dodatkowym dyskiem. Będzie on zawierać wykonywane (co ważne) przez cały zespół dema: 7 nagrań z albumu oraz 3 utwory nie zawarte na oryginalnym LP – w tym genialny Skyline Pigeon.
Jeszcze bardziej niż Eltona cenię Elvisa, którego twórczość z roku na rok wydaje się być coraz lepsza. W ramach trwającego ostatnio udostępniania ukrytych w archiwach RCA outtaków, przygotowano podwójny album – Burning Love (The RCA Rehearsals), stanowiący wybór koncertowych nagrań zarejestrowanych podczas tournee w kwietniu 1972 roku. Ich o wiele bogatsza porcja ukazała się niedawno na sześciokompaktowym zestawie – Elvis On Tour.
Solowe dokonania Ringo Starra są zwykle mocno ignorowane przez szerszą publiczność. Szczególnie dotyczy to jego późniejszych wydawnictw. W latach 80. wypuścił on tylko dwie płyty ze studyjnymi, premierowymi nagraniami i właśnie pierwsza z nich – Stop And Smell The Roses w poszerzonej o sześć nagrań wersji (w tym 4 planowane na pierwszą wersją albumu zatytułowaną – Can’t Fight Lightning), ukazuje się teraz na kolorowym winylu. Malkontentów zapewniam, że jest to naprawdę solidna dawka melodyjnego pop-rocka, zarejestrowana m.in z udziałem: Paula McCartneya (zawiera jego dwie kompozycje), George’a Harrisona (jeden utwór), Ronniego Wooda, czy Stephena Stillsa. John Lennon także zaproponował wówczas Ringo dwa swoje utwory, ale niestety zginął przed ich rejestracją. Drugi album Starra z lat 80 – Old Wave (wydany pierwotnie tylko w Niemczech i Kanadzie), ukazał się w wersji wzbogaconej o jedno nagranie w ramach zeszłorocznego RSD.
Pop-psychodeliczna brytyjska grupa The Smoke doczekała się w epoce kilku singli i jednego (wydanego tylko w Nieczech) LP – …It’s Smoke Time. Ich muzyka nie była raczej jakaś mocno przełomowa (mi przypomina takie trochę lżejsze The Small Faces), ale na pewno sprawi mnóstwo przyjemności wielbicielom gatunku. Reedycja przygotowana na RSD zawiera w stosunku do oryginału 4 nagrania dodatkowe. No, a otwierający całość ich największy hit – My Friend Jack warty jest każdych pieniędzy.
W 2015 roku ukazał się box Yes – Progeny, zawierający 7 koncertów z ich trasy po Kanadzie i USA, która odbyła się pod koniec 1972 roku. Wybór tych nagrań stanowił większość utworów zawartych na genialnym koncertowym albumie – Yessongs z 1973 roku. Zaś odnalezione po latach taśmy zremiksowano (niestety nie najlepiej) i udostępniono w formie w/w boxu. Teraz jeden z tych koncertów (z 15 listopada 1972), ukazuje się w całości na potrójnym LP – Live At Knoxville Civic Auditorium.
Wydany w 2009 roku box, przygotowany na 35 lecie arcy-popularnego albumu Mike Oldfielda – Tubular Bells, zawierał nieco materiału dodatkowego. Na repertuar winylu – Opus One, przygotowanego z okazji omawianego RSD, składają się wczesne (1971 rok) dema legendarnego dzieła, czyli Opus One (cała strona A) oraz cztery krótsze fragmenty na drugiej stronie. Wszystkie one miały swoje oficjalne, fonograficzne premiery na wspomnianym wcześniej boxie z 2009 roku.
Wspaniała, prezentująca arcydzieła psychodelicznego rocka seria – Nuggets, została zapoczątkowana w 1972 roku, podwójnym winylem, wydanym przez Electrę. Później album (w bardzo poszerzonej wersji), ukazał się nakładem Rhino na poczwórnym boxie CD, zaś seria była kontynuowana kolejnymi dwoma boxami (z których drugi – najlepszy – zawierał totalnie genialną muzykę pochodzącą z „Anglii i nie tylko”). Na przygotowany w ramach RSD zestaw (5LP !!!) składają się: reedycja oryginalnego albumu; planowana, ale ostatecznie niewydana (również podwójna) część druga oraz pojedynczy LP – z nagraniami, które rozważano wówczas do wydania, ale ostatecznie z nich zrezygnowano.
Klasycznego albumu The Rolling Stones – Beggars Banquet nie trzeba nikomu przedstawiać. Reedycja przygotowana na RSD jest o tyle ciekawa, że opakowano ją w oryginalną okładkę (tzw. kibel), dodano plakat ze zdjęciem ze świetnej sesji fotograficznej, której efekty po raz pierwszy można było zobaczyć na tyle kompilacji – Hot Rocks 1964-1971 oraz wytłoczono na kolorowym niebiesko-szarym winylu.
A na koniec prawdziwa perła, która pojawiła się przy okazji RSD. W ramach projektu zaczęto przygotowywać serię podwójnych LP – Behind The Dykes , na którą składają się rzadkie i najciekawsze nagrania holenderskich zespołów psychodelicznych z przełomu lat 60. i 70. Wszystkie utwory zgrano na nowo z taśm matek oraz opisano szczegółowo na okładce – w oddzielnych notkach. Ale ponieważ najważniejsza jest muzyka należy podkreślić, że kompozycje te prawie w niczym nie ustępują słynnym brytyjskim klasykom. Muzyczny rynek holenderski był jednak wówczas niezwykle silny. Najnowsze wydawnictwo to już trzecia płyta w serii i wytłoczono ją na niebieskim i czerwonym winylu.
P.S. To tyle jeśli chodzi o moje osobiste typy, ale wspomnę jeszcze o kilku płytach, które mogą zainteresować fanów starego rocka. I tak: album Black Sabbath – Never Say Die przygotowano na 
przezroczystym, kolorowym winylu; Sunbeam wznowił na podwójnym LP wspaniały krążek grupy Czar (poprzednia edycja wyszła w 2007 roku); wczesne single (i nie tylko) Davida Bowiego zapakowano w box – Laughting With Lisa z pięcioma małymi płytkami; klasyk Emerson Lake & Plamer – Brain Salad Surgery ukazuje się w formie picture discu; niedawna kompilacja Johna Lennona – Gimme Some Truth wychodzi tym razem na dziewięciu (!!!) płytach 10 calowych; longplay Red Rose Speedway – Paula McCartneya 
został przygotowany w technice half speed mastering; fanów The Police ucieszy box z dwoma singlami – szczególnie wartościowy wydaje się drugi z nich, zawierający rzadką, nagraną do programu TV wersje Every Breath You Take ze zmienionym tekstem oraz również rzadkie, instrumentalne ujęcie tego samego utworu; wznowienia doczekała się droga na winylu kompilacja Keitha Richardsa – Vintage Vinos, tym razem wytłoczona na kolorowych krążkach i wreszcie na trzech LP wydano po raz pierwszy w tej formie koncert Tangerine Dream – Live In Paris, Palais Des Congrès 1978.
A wszystkie opisywane płyty ukażą się 22 kwietnia 2023 roku.